lekarz w Szkocji pisze o tym, co jej leży na sercu.
Popular posts
Matki bezdzietne - wypowiedz ich imię.
Ten wpis jest o stracie dziecka w ciąży lub w okresie niemowlęcym. Może być zasmucający dla wielu osób, więc chcę ostrzec przed jego czyt...
Dlaczego odeszłam z platform społecznościowych
Zaczęło się od tego, że niechcący skasowałam wszystkie zdjęcia z naszego ostatniego wyjazdu do Polski i Norwegii.
Dlaczego tak naprawdę boję się wrócić do Polski
Cokolwiek osiągnę w Polsce będzie tylko osiągnięciem na miarę Polski, a w Wielkiej Brytanii pracuję na froncie najlepszej medycyny na św...
Wordpress czy Blogger - moje porównanie
Pewnie większość z Was myśli, że zwariowałam. Około 2 miesiące temu postanowiłam przemyśleć moją strategię pisania bloga. Zastanowiłam...
Killing time - dlaczego mamy taki zapieprz?
Ciepły wieczór, okno w salonie otwarte, nocna bryza przynosi zapach świeżych frezji. W jednej dłoni kieliszek z zimnym białym winem (Marlbor...
Share Week 2018 - czyli co jeszcze czytam po wielkiej czystce.
Polecam
Ostatnio zredukowałam liczbę blogów w moim czytniku do minimum. W tym wpisie postanowiłam wymienić kilka autorek, do których zagląda...
Ostatnio zredukowałam liczbę blogów w moim czytniku do minimum. W tym wpisie postanowiłam wymienić kilka autorek, do których zaglądam dość regularnie, bo możliwe, że spodobają się i Wam.
Chętnie dowiem się też o Waszych ulubieńcach, a nuż może odkryję coś wartościowego.
Dodam tylko, że nie interesują mnie blogi poradnicze. To, czego szukam w internecie to jedynie osobiste historie i dzielenie się doświadczeniem życiowym czy przemyśleniami.
1. Tu mnie boli
Nie pamiętam już jak poznałam się z Basią (chyba przez instagram), ale jej blog jest jednym na które zaglądam prosto z przeglądarki, żeby zobaczyć czy jest nowy wpis. Basia jest psychiatrą i mamą dziewczynki w podobnym wieku, co M. Pisze ciekawe i szczerze o swoim doświadczeniu macierzyństwa, o pracy i o innych tematach pośrednich. To typ bloga, jaki jest na wyginięciu czyli blog osobisty.
Moje ulubione wpisy:
1.
Słowniczek psychiatryczny - ksobność.
2.
Jak położyć dwulatka spać czyli moja mała walka
3.
Tylko mnie nie diagnozuj
2. Matka Skaut
Blog Magdy jest moim nowym odkryciem. Tak samo nie pamiętam, w jaki sposób tam trafiłam, ale pamiętam pierwszy wpis, jaki przeczytałam :
Męka rozmowy z introwertykiem.
Czytałam i kiwałam głową, bo wpis oczywiście był o mnie. Ostatnio Magda napisała wyczerpujący wpis na temat plusów i minusów porodu w domu, który mógłby być wydrukowany w formie małej książeczki i rozdawany kobietom rozważającym swoje opcje rodzenia - jest tak rzetelny i oparty na dobrych źródłach. To, co zyskało moją sympatię do autorki to jej szczerość. Pisze jasno, że macierzyństwo bywało dla niej samotne, co było też moim doświadczeniem. Krótko mówiąc, polecam i sama czekam na kolejne wpisy.
Polecane wpisy:
1.
A co jeśli COŚ się stanie ??? - o bezpieczeństwie porodów domowych.
2.
Męka rozmowy z introwertykiem
3.
Eksperyment na dzieciach - wyrzucamy zabawki część druga
3. Venila Kostis
Do Magdy Kostyszyn zaglądam od bardzo dawna i nadal z ciekawością. Lubię podglądać, gdzie jeździ na wakacje z rodziną, jakie czyta książki, co myśli o modzie i jakie ma podejście do własnego stylu czy robienia zakupów. Magda czasem wpada też do mnie na bloga, co sprawia, że czuję się jak mini celebrytka, bo ktoś sławny czyta to, co piszę.
Polecane wpisy:
1.
Bo taki mam styl życia
2.
Nikogo nie interesuje Twoje szczęście
3.
Airbnb Amsterdam - najlepsze noclegi
Poza tymi blogami zaglądam regularnie jeszcze na kilka innych, które wymienię poniżej.
Bo Góry Są
Nie licząc pingwina
Nieśmigielska
Riennahera
Trufla
Parapet Literacki
The Adamant Wanderer
To by było na tyle. Jakie blogi ostatnio czytacie? Macie dosyć stylu poradnikowego, czy tylko na to jesteście w stanie poświęcić czas, bo osobiste blogi to już przeżytek?
Dlaczego odeszłam z platform społecznościowych
Wybrane
Zaczęło się od tego, że niechcący skasowałam wszystkie zdjęcia z naszego ostatniego wyjazdu do Polski i Norwegii.
Zaczęło się od tego, że niechcący skasowałam wszystkie zdjęcia z naszego ostatniego wyjazdu do Polski i Norwegii.
Czytaj więcej »
Matki bezdzietne - wypowiedz ich imię.
Macierzyństwo
Ten wpis jest o stracie dziecka w ciąży lub w okresie niemowlęcym. Może być zasmucający dla wielu osób, więc chcę ostrzec przed jego czyt...
Ten wpis jest o stracie dziecka w ciąży lub w okresie niemowlęcym. Może być zasmucający dla wielu osób, więc chcę ostrzec przed jego czytaniem.
1.
Obudziło ją ciepło między nogami.
Nieznane do tej pory uczucie, zaskakujące i dziwne. Ból brzucha jak przy najgorszej biegunce.
Czy to już? Jednak nie, wody płodowe nie powinny być koloru czereśni. Karetka, szpital, USG, patologiczne KTG, dużo ludzi, jasne światła, podpis, znieczulenie, sala operacyjna, głosy maszyn i ludzi. Nawet go nie zobaczyła, zostało przeniesione do pokoju resuscytacji noworodka.
Chciało jej się wymiotować, całe ciało trzęsło się przez znieczulenie. Nikt nie mógł zaoferować słów otuchy. Spoglądała na drzwi, żeby zobaczyć czy idzie ktoś z małym becikiem. Nie przyszedł. Mała dziewczynka położona na jej jej piersi parę dni później. Jej skóra koloru szarego, usteczka ciemne jak jagody, ale stópki i paluszki idealne. Liczy je i stara się zapamiętać każdą fałdkę.
Nigdy nie będzie potrzebowała jej mleka.
2.
Od kiedy pamięta spała na plecach. Nigdy na boku, ani na brzuchu. Tego poranka obudziła się na plecach, zrobiła kawę, owsiankę, włączyła playlistę na Spotify. Poszła na zakupy, nie mogła się powstrzymać i kupiła kilka bodziaków dla Gutka (od szóstego miesiąca mieli wybrane już imię). Po powrocie zjadła lunch i położyła się na krótką drzemkę.
Klucz w drzwiach ją przebudził, ale udawała, że nadal śpi, czekając na delikatny pocałunek męża w czoło. Wstań kochanie, zrobiłem ci herbatę.
Zjedli obiad, obejrzeli serial, wzięła kąpiel, bo nigdzie indziej nie było jej wygodnie, tylko w wannie. Ciepła woda zawsze sprawiała, że Gutek ruszał się na wszystkie strony. Tym razem nie. Może śpi? Wyszła z wanny, napiła się zimnej wody, leżała przez godzinę przeglądając instagram.
Nadal nic.
Zadzwoniła do szpitala. 37 tydzień, nie czuła ruchów dziecka przez ostatnie 12 godzin. Przyjedźcie na KTG.
Patrzyła uważnie na twarz lekarki szukając uśmiechu, rozszerzenia źrenic, które oznaczałyby coś pozytywnego.
Przykro mi. Ciepłe łzy i szloch, którego nie mogła powstrzymać. Potem wszystko było jednym bólem, wywołanie porodu, skurcze, które nadal miażdżyły macicę, wkucie znieczulenia, każda chwila ciszy i brak oczekiwania.
Nadal była ciekawa jak będzie wyglądała jego twarzyczka. Nos jak pieczarka, szeroko rozstawione oczy, jak u jej męża. Ciałko ciepłe jej ciepłem i miękkie, jak nic innego na świecie. Za tydzień miała mieć swój baby shower, a nie pogrzeb. Ludzie nie wiedzą, co mówić. Boją się wymawiać jego imię, nie chcą powodować więcej bólu. Patrzą na jej reakcje, a ona czuje się, jak małpa w ZOO. Przestańcie mnie obserwować.
Przesypia swój ból, nadal na plecach.
3.
Po trzecim poronieniu przestała się cieszyć na dwie kreski na obsikanym patyczku.
Czekała do 12 tygodniowego skanu. Brak bicia serca, pusty woreczek płodowy, cisza. Wszystko to już znała, ale nadal nie mogła się przyzwyczaić. Ciepłe lepkie uczucie na udach na wakacjach w Toskanii. Nie, nie wierzę. Znowu? Fuck it.
Zrelaksujcie się, Ola i Janek się zrelaksowali i od razu zaszli!
Starcie się? Myślicie o dziecku? Oby kolejne święta były już we troje! Uprawiacie seks bez zabezpieczenia? Uprawiacie dużo seksu?
Dlaczego nikt nie rozumie, że te wszystkie pytania znaczą to samo? I tak samo kłują, jak igła wciśnięta na cztery centymetry i przekręcona dwa razy w prawo, dla lepszego efektu.
Czy ja jestem matką? Czy cztery stracone ciąże sprawiają, że należą mi się tulipany na 26 maja? Dostanę je tak czy siak, chociaż wiem, że na nie nie zasługuję. Śpię całe noce, mam normalne jędrne piersi, nie ma na moim brzuchu znaków pazurów tygrysa.
Dwa niebieskie paski, stukanie serca na USG, małe wybrzuszenie poniżej pępka, 17 tygodni. Pozwoliła sobie na szczęście. USG połówkowe, VSD, duży ubytek przegrody międzykomorowej. Amniopunkcja, trisomnia 13 chromosomu, poród w 21 tygodniu. Morfina i gaz entonox sprawiły, że czuje się jak pijana i sama wie, że to nie na miejscu. Ale co do cholery jest na miejscu kiedy rodzisz swoje martwe chore dziecko? Można nawet być martwym i chorym w tym samym czasie?
Nie wie, ale zaczyna się śmiać i nie może przestać. Dziecko się rodzi, zniekształcone, o nie ma brwi. Rozszczepiona górna warga. Ma je kochać? Ma poczuć radość? Czy smutek? Czy teraz jest matką? Czy doświadczyła cudu życia i macierzyństwa? Czy powinna być wdzięczna? Komu?
Kolejny dzień matki, pracuje jako pielęgniarka na oddziale noworodków. Na nocnej zmianie nagle zaczyna mówić i nie może przestać. Urodziłam martwe dziecko w 21 tygodniu ciąży, też jestem matką.
Oczywiście, że jesteś. Twoje macierzyństwo jest samotne, ale niezaprzeczalne.
4.
Zaczęła wymiotować wieczorem po obiedzie. Pojechała do szpitala. Sama, bo partner był na wyjeździe. Patologiczne KTG, dziecko się rodzi czy tego chcesz czy nie.
Rozmowa z neonatologiem, 24 tydzień, powikłania, respiratory, mleko matki takie niezbędne.
Zapamiętała tylko tyle słów.
Poród nadal bolał jak cholera, mimo, że dziecko urodziło się z przezroczystą skórą i główką wielkości piłki do tenisa. 860 gramów.
Gratulacje - powiedziała młoda lekarka. Bo narodziny, to szczęśliwa okazja.
Kazali umyć ręce, aż po łokcie. Synek leżał w zaparowanym inkubatorze. Rurka z ust, rurka z nosa, kabelki przy dłoni wielkości pięciozłotówki. Ekrany z kolorowymi liniami, maszyny alarmujące co dwie minuty. Przyniosła 2 ml mleka. Nastawiła sobie budzik w telefonie na co 3 godziny i pompowała zmęczone piersi.
2 tygodnie później telefon. Proszę przyjść jak najszybciej. Czas wyjąć go z inkubatora i przytulić. Nadal miał 10 paluszków u dłoni i stóp, jego skóra była taka miękka, pokryta jasnymi włoskami nawet na ramionkach.
Powąchała jego karczek, żeby zapamiętać tan zapach na zawsze. Odprowadziła go do kostnicy szpitalnej i nie mogła odejść. Będzie mu zimno, muszę zostać.
Do tej pory czuje, że coś zgubiła.
Ale to nie była zguba, to strata. Wyrwa, której nie zapełnią kolejne dzieci, które urodzi i wychowa. Miłość, która nie miała szansy się wypełnić. Przyszłość, po której nadal jest w żałobie.
5.
Pierwsze dziecko? - pyta pediatra na pierwszym obchodzie po porodzie. Tak, to znaczy nie. Pierwsze, które zabiorę do domu. Amelia zmarła dwa dni po porodzie.
Cisza. “Przykro mi. “
Mi też. Następnym razem pomyśl jak zadajesz pytanie zanim pogłębisz mój ból - myślę i nic nie mówię.
Kochanie czemu nie śpisz? Karmię czwarty raz tej nocy. Bolą mnie szwy. Znowu zmieniam piżamę, bo tak się pocę po porodzie. Piersi mnie bolą. Możesz ją wziąć? Błagam weź ją.
Idę na spacer. Zatrzymuje mnie starsza pani, żeby pogratulować.
- Pierwsze dziecko?
- Tak- kłamię.
- Sama radość prawda?
- O tak. Kłamię po raz drugi.
________________________________
Jest wiele form macierzyństwa, o których się nie mówi. Matki, które poroniły wiele razy zanim urodziły. Matki, które urodziły śpiące dziecko. Matki, które rodziły zanim były na to gotowe. Matki, które straciły, ale potem urodziły. Matki, które rodziły i grzebały tego samego miesiąca. Matki, które nigdy by były.
Delikatność w rozmowie nie zabierze ich bólu. Słuchanie może im pozwolić się powoli zagoić. Ile razy miałaś okazję wypowiedzieć imię swojego dziecka? One miały tych okazji tysiąc raz mniej.
A to dziecko będzie częścią ich historii to końca życia, niezapomniane w myślach i w ich matczynej tożsamości.
Macierzyństwo po stracie nadal jest trudne i nie pełne radości. Obawy, zmęczenie, strach łapiący za gardło. Poczucie winy, czy zrobiłam coś, co mogło zmienić losy tego pierwszego. Zastanawianie się czy z tym pierwszym też byłoby tak trudno jak z drugim.
Mój wpis nie ma konkluzji innej poza tym, że wokół nas mogą być kobiety, które przeszły wiele więcej niż nam o tym wiadomo. Warto być ostrożnym w swoim dobieraniu słów, powiedzieć "przykro mi, jak miało na imię?" jeśli nie wiemy, co innego powiedzieć.
Ja przestałam pytać o to, czy to pierwsze dziecko.
Spodobał Ci się ten wpis? Podziel się nim z innymi. Dziękuję.
Polub moją stronę na Facebooku
Obserwuj na Instagramie (codziennie jestem się na insta stories)
Ostatnio #2
Wybrane
Wróciliśmy! Mania i Kuba właśnie wyskoczyli do sklepu po jedzenie, więc mam chwilkę, żeby napisać. Pół godziny temu wróciliśmy z ...
Wróciliśmy!
Mania i Kuba właśnie wyskoczyli do sklepu po jedzenie, więc mam chwilkę, żeby napisać.
Pół godziny temu wróciliśmy z szalonych wakacji, które mimo wszystko upłynęły w wolnym tempie. 40 cm śniegu prawie pokrzyżowało nam plany, ale udało nam się wylecieć do Polski z dwudniowym opóźnieniem.
Pojechaliśmy do Cisowego Zakątka, gdzie mieliśmy spędzić weekend z moim rodzeństwem i szwagierstwem, ale śnieg skrócił nam ten czas razem do niecałej doby. Tak czy siak było warto!
Potem parę dni w Alesund (tez nie bez przygód, ale o tym kiedy indziej) i doba w Gdańsku na koniec.
Było cudnie. Uwielbiam spędzać czas z moja najmniejszą jednostką społeczną czyli Kubą i Manią.
Jutro zaczynam cztery nocne dyżury, co będzie dość bolesne po wakacjach, ale trochę się nie mogę doczekać. Pewnie mamy same nowe dzieci na intensywnej terapii, dawno nie byłam przy porodach. To dobry znak, że chce mi się wracać do pracy.
A co u Was słychać? Jak Wam minął Dzień Kobiet?
Tak sobie dziś pomyślałam, że prawdziwym osiągnięciem będzie, jeśli w naszym życiu dojdziemy do takiego etapu, że nie będziemy musieli świętować Dnia Kobiet, ani Dnia Mężczyzn.
Pozdrawiam Was ciepło. Dajcie znać, co u Was.
Dobrego weekendu!
- Małgo x
Alesund z punktu widokowego - zdjęcia z telefonu póki co. Będą jeszcze w lepszej jakości, jak skończę nocki.
Zimowe dni w Edynburgu
Edynburg
Przebiśniegi zostały pogrzebane w białym puchu. Od paru dni w Wielkiej Brytanii nastała pierzynowa pogoda, w Edynburgu spadało około 30...
Przebiśniegi zostały pogrzebane w białym puchu.
Od paru dni w Wielkiej Brytanii nastała pierzynowa pogoda, w Edynburgu spadało około 30 cm śniegu, co dla tutejszej infrastruktury wiąże się z zamknięciem szkół, lotnisk i całej komunikacji miejskiej.
Dzieci dostały lepszy prezent niż cała suma tych z Bożego Narodzenia. Niefortunnie się złożyło, że ten biały czas przyszedł dokładnie wtedy, kiedy ja mam przydzielony urlop. Gdyby nie śnieg bylibyśmy już gdzie indziej, ale przynajmniej możemy spędzić czas razem jako rodzina i cieszyć się magicznym nowym krajobrazem.
Wczoraj poszliśmy na spacer do naszej ulubionej kawiarni w Edynburgu -
Fieldwork
na Fountainbridge. To nasze stare śmieci, kiedyś mieszkaliśmy kilka kroków od tego miejsca i zaczęliśmy tam chodzić od pierwszych tygodni po urodzeniu Marysi. W tym roku obie skończyły dwa lata.
Właścicielka Helen i wszyscy pracownicy to już trochę nasi znajomi, zawsze miło ich zobaczyć, zamienić parę słów. Podają pyszne ciasta, które Helen sama piecze, proste jedzenie i parzą kawę
Steampunk
- z palarni z nadmorskiego miasteczka North Berwick położonego o 40 minut drogi od Edynburga.
Tym razem mieliśmy ochotę na gorącą czekoladę z wanilią i różą. Marysia jak zwykle ciasto. Mówi do mnie czasem rano : mamo, na kawkę? Kawa dla mamy, ciasto dla Mani. Jak mogę się nie zgodzić? Tak samo proponuje mi kawę, kiedy widzi, że jestem smutna czy zamyślona. Mamo okej? Kawę? I drepcze w stronę ekspresu.
Naszej poranki zwykle wyglądają podobnie. Pijemy kawę w łóżku, Marysia tańczy do muzyki, jemy śniadanie, patrzymy na śnieg za oknem. Samochody i kominy zaczęły nosić białe czapy.
Te powolne tygodnie urlopu są wytchnieniem od intensywnych tygodni pracy i jestem za nie wdzięczna, chociaż czasem patrzę tęsknie na Instagramy bezdzietnych znajomych na roadtripie w Nowej Zelandii i zastawiam się jakby to było. Trzy lata temu w takie przypadkowe dwa wolne tygodnie pojechaliśmy do Patagonii..
Przestałam się karcić za wybieganie myślami w przeszłość i tęsknotę za wolnością.
Ten czas intensywnego rodzicielstwa stopnieje i przeminie tak szybko jak zimowe kaptury na edynburskich rododendronach.
Poranna pielęgnacja skóry minimalistki - 4 produkty
Minimalizm
Kiedy uczyłam się do egzaminów końcowych w szkole medycznej zaczęłam oglądać wideo na YouTube. Była to jedyna rzecz, jaka mnie rela...
Kiedy uczyłam się do egzaminów końcowych w szkole medycznej zaczęłam oglądać wideo na YouTube. Była to jedyna rzecz, jaka mnie relaksowała. Zupełnie inna od tego, co robiłam na codzień. I tak mi już zostało. Jedna z moich "guilty pleasures" to kąpiel i oglądanie wideo o malowaniu się i pielęgnacji skóry na YouTube. Przy okazji w końcu nauczyłam się malować.
Przez ostatni rok znalazłam małą grupę produktów, które dobrze sprawdzają się na mojej skórze i sprawiają, że sama się dobrze czuję. Niektóre z nich tak bardzo lubię, że nie mogę się doczekać, kiedy ich użyję.
Nie wiem, jak dla Was, ale dla mnie mycie twarzy rano zawsze było czymś mało przyjemnym. Woda na zaspanej twarzy była orzeźwiająca, ale jednak zawsze w złej temperaturze i nie było to coś, co miałam ochotę robić każdego ranka. Zmienił to olejek do mycia twarzy
O
skia Renaissance Cleansing Gel
,
który jest niezwykle przyjemny w użyciu i zupełnie zmienił moje podejście do porannej pielęgnacji.
Pierwszą rzeczą jaką robie rano to nakładam olejek na suchą skórę, po czym delikatnie zwilżam wodą, co sprawia, że zmienia konsystencję w mleczko. Używam jednej albo dwóch porcji olejku.
Kolejny punkt to użycie serum nawilżającego firmy
The Ordinary
- mojego największego odkrycia poprzedniego roku. Ma zaskakującą konsystencję, między żelem a wodą. Jego główną zaletą jest to, jak szybko się wchłania.
Następnie, pod oczy nakładam preparat z kofeiną 5%, żeby rozjaśnić szare wory pod czami (sorry za opis, ale nie umiem ich zwalczyć do końca odkąd mam dziecko). Działa ściągająco na skórę i sprawia, że jest bardziej sprężysta.
The Ordinary
to kanadyjskie kosmetyki używające sprawdzonych składników chemicznych, które robią to, co mają robić, bez obiecywania cudów.
Wiadomo, że kwas hialuronowy jest nawilżający, więc ich serum zawiera go aż 2%.
Najlepsza w filozofii The Ordinary jest cena ich produktów - są niezwykle dostępne cenowo, zwłaszcza w porównaniu z innymi markami, które zawierają te same składniki kosmetyczne.
Ostatni krok to zwykły krem nawilżający Estee Lauder, nie powala z nóg, ale nawilża. Nadal szukam swojego ulubionego kremu nawilżającego, jeśli macie jakiś do polecenia, koniecznie dajcie znać. Nie spotkałam jeszcze takiego kremu, który kupiłabym po raz drugi po tym, jak się skończył.
Gdzie kupić?
Z tego wpisu najbardziej polecam Wam kosmetyki The Ordinary. W Polsce można je dostać ze strony
Cult Beauty
(wysyłka do Polski za darmo powyżej 40 funtów - można się złożyć z koleżanką albo siostrą i zamówić cały zestaw kosmetyków).
1.
Oskia Renaissance Cleansing Gel
2.
Serum The Ordinary Hyaluronic Acid 2% + B5
3.
The Orinary Caffeine Solution 5%
4.
Estee Lauder Day Wear Krem nawilżający
<br />
Dlaczego nigdy nie będę instamatką
Macierzyństwo
Mam ostatnio przesyt internetu. Wydaje mi się, że wszystko jest takie samo, wszystkie konta na Instagramie tak samo stylizowane, wszyscy...
Mam ostatnio przesyt internetu.
Wydaje mi się, że wszystko jest takie samo, wszystkie konta na Instagramie tak samo stylizowane, wszyscy czytają te same książki, jeżdżą w te same miejsca, żeby zrobić te same zdjęcia.
Wyłączyłam sobie Newsfeed na FB i niczego mi nie brakowało. Jeśli chcę zobaczyć, co słychać u znajomych, piszę do nich wiadomość na Whatsapp zamiast śledzić ich na fejsie. Podobno z agresywną monetyzacją Facebook doświadczył dużego spadku w zaangażowaniu użytkowników. Ciekawa jetem do czego to prowadzi.
Ciekawa też jestem jakby to było zupełnie wylogować się i zacząć żyć poza realiami internetu.
Kiedy byłam na macierzyńskim i zaczęłam mocniej działać na Instagramie, zauważyłam, że pewne elementy codzienności dawały pewnym osobom przynależność do ścisłego grona instamatek.
Do takich akcesoriów należały między innymi :
Czytaj więcej »
Starsze posty
Subskrybuj:
Posty (Atom)
Contact
Nazwa
E-mail
*
Wiadomość
*
Otrzymaj list
Obserwuj
Top 3
Follow me
Mailchimp link
https://migawkim.us9.list-manage.com/subscribe/post?u=d1b88e0d896a36a579a7f1d0c&id=e89a417c79
Labels
Do Pobrania
Edynburg
Macierzyństwo
medycyna
Minimalizm
Podróże
Polecam
Społeczeństwo
Tu i Teraz
Wybrane
Życie
Chcę Ci wysłać list
Raz w miesiącu wysyłam do Was list z trzema nowymi odkryciami
Your Name
Email Address
*
Menu
Strona Główna
O mnie
Kategorie
Archiwum
Kontakt
Reklama na blogu
Kategorie
Do Pobrania
Edynburg
Macierzyństwo
medycyna
Minimalizm
Podróże
Polecam
Społeczeństwo
Tu i Teraz
Wybrane
Życie
